راه باز

چمدانِ چشمهایی که باران را چشمک میزند

تصویر مبهمی از آمدن های نیامده است

از قدمهایی که یک گام به پیش و صد گام به پس می دوند

گرگ ، باران را شست و برف را بلعید

مرده ای در گور نخواهد خوابید

راهِ آسودهِ، فراخ است

و کسی در ابتدایش زمانی برای وداع ندارد