وداد

صورتپذیری یقین به اعتماد، از اتکا به اعتقادی ست که نه تنها در مسندِ واقعیِ قابلِ لمسِ معشوق ، بلکه در اجتماع خلوت تنهایی منفرد ، یکتا صنمِ تصویرِ عالمِ وهم و ماهیتش ،یک انس باشد و یک انس بماند،که حدوثی خلاف این امر،غش شعور است و  ابطال عاشق؛ از این قضا عقبه ای جز انزوای زندگی واقع نمی شود که ذهن همه زکاوتی در زوال است.