درد

بعضی آهنگا واقعا خود خاطرن،خود زندگین،خود عذاب و دردن،خود لعنتی زندگین،باعث میشن یه چیزی از یه جاهای زندگیتو بالا بیاری که خیلی چیزای دیگه رو در کنارش یادت میاره،نه می تونی بخندی،نه گریه کنی،یه حالت تلخ و شیرین،یه درد بی درد،یه روزای سخته خوب،یه روزایی که باعث شد بزرگ شی،یه دردایی که تا موقع مردنمون باهاته،یادت میاره چه چیزایی رو تجربه کردی و فهمیدی،انگار کل زندگیت و باهاش مرور می کنی و حتی یه جاهاییش یه جوری جون می کنی که ......

واااااااای،خیلی عجیبه این آدم،این زندگی،این دنیا،دلم خواست با همه دردا و سختیای اون موقع برگردم عقب،برای اولین باره اینو می خوام،کاش میشد،حس می کنم خیلی زجر کشیدم این چندساله،آدمای زیادی اومدن توو زندگیم و رفتن که نه تنها حالمو خوب نکردن،بلکه درد بزرگتری رو برام آوردن ،هر روز سخت تر میشه برام که تمام اینها رو از صبح که چشمامو باز میکنم با خودم بکشم اینور اونور،چرا که خودشون نفهمن،که کسی نفهمه حالم چه جوریه،که بگم خوبم،وانمود کنم همه چی ردیفه،نبینن،که ناراحت نشن،که خم به ابروشون نیاد،که آزرده نشن،که لااقل من نرجونمشون،که حال اونا دیگه بدنشه،یا من باعثش نشم،نمی دونم شاید اگر انقدر آدما رو بی دلیل دوست نمی داشتم،حتی خیلیایی که خیلی وقته نیستن،اگه انقدر حواسم نبود بهشون همچنان،اگه دلم شور نمیزد براشون همیشه،شاید حالم بهتر بود،شاید دوست نداشتم برگردم به همون موقع ها،شاید شنیدن یه آهنگ منو نمی کشوند به این همه سال دور،شاید اصلن گوشش نمی دادم.